ደብረ ዘይት | ደብረዘይትን ቢሾፍቱ + ናዝሬትን አዳማ ላሏቸው ምስጋና-ቢስ የምንሊክ ፬ኛ ትውልድ ኦሮሞዎች ወዮላቸው!

✞✞✞ ደብረ ዘይት = ደብረ ዘይት ✞✞✞

😇ገብርኤል 👉 ማርያም 👉 ኡራኤል 👉 ጊዮርጊስ 👉 ተክለ ሐይማኖት 👉 ዮሴፍ 👉መድኃኔ ዓለም

ጽዮናውያን ለመላው የኢትዮጵያ ሕዝብ በዓለም ውድ የሆነውን በርከትን አበርክተውላቸው ነበር። ይህም ከምንም ነገር በላይ ውድ የሆነው በረከት ተዋሕዶ ክርስና ነው። በዚህም መሠረት ደቡባውያን ኢትዮጵያ ዘ-ስጋ ከስጋ ማንነታቸው እና ምንነታቸው፣ ሲዖል ከሚወስደው የዋቄዮ-አላህ ጣዖት አምልኮቻቸው ተላቀቀው ነፃ ይወጡ ዘንድ ጺዮናውያን እስከዚች ሰዓት ድረስ ብዙ መስዋዕት እይከፈሉላቸው ነው። በተገላቢጦሽ ግን እነዚህ ምስጋና-ቢሶችና አረመኔ ደቡባውያን ወደ ሰሜኑ ዞረው ሰሜናውያንን ጨፈጨፏቸው፤ እርጉም ዘራቸውን በሃገረ ኢትዮጵያ ለማሰራጨት የሰሜናውያን ሴቶችን አስገድደው እየደፈሩ ልጆች በመፈልፈል ላይ ይገኛሉ።

እንግዲህ የተለመደውን Thesis-Antithesis-Synthesis (ተሲስ ፣ ፀረ-ፀረስታ እና ውህደት/መደመር) የተባለውንዲያብሎሳዊ ጨዋታቸውን እየተጫወቱ ጦርነቱን ለመቀጠልና የተፈለገውን የሕዝብ ቁጥር ቅነሳ ላይ ለመድረስ ለኤርትራው ወኪላቸው ለኢሳያስ አፈቆርኪ ሩሲያን እንዲደግፍ ፣ ለእነ ዶ/ር ደብረ ጽዮን ዩክሬይንን እድኒደግፉ፣ ግራኝ አብዮት አህመድ ደግሞ በተባበሩት መንግስታት ስብሰባዎች ወቅት ጆሮ ዳባ እያለ ረግጦ በመውጣት ድምጹን ሳያሰማ ዝም ጭጭ እንዲል ት ዕዛዝ ተሰጧቸዋል። በተለይ በእነ ዶ/ር ደብረጽዮን በኩል ለትግራይ አደገኛ በሚሆን መልክ የሚያሳዝነውና የሚያስቆጣው ከግራኝ ጋር አብራ የድሮን ኦፐሬተሮችንና አማካሪዎችን ለፋሺስቱ ኦሮሞ አገዛዝ እየላከ የትግራይን ሕዝብ ሲያስጨፈጭፍ ከነበረው ከዩክሬይን መንግስት ጎን መቆማቸው ነው።

ሰሞኑን ከወደ ደብረዘይት፣ ናዝሬትና አዲስ አበባ የሚሰማው ተጨማሪ አሳዛኝ ዜና ይህንን ይጠቁመናል። የአረመኔው ግራኝ አብዮት አህመድ አሊና ሽመልስ አብዲሳ ኦሮሞ ወታደሮች በደብረ ዘይት + በአዲስ አበባ + ናዝሬት ወደሚገኙ ትግርኛ ተናጋሪ ጽዮናውያን ቤቶች ዘው ብለው በመግባት እኅቶቻችንና እናቶቻችን በመድፈር ላይ ይገኛሉ።

በትግራይ ብቻ እስከ ሁለት መቶ ሺህ የሚሆኑ እናቶችና እኅቶች መደፈራቸው ተገልጿል። ዋይ! ዋይ! ዋይ!😠😠😠 😢😢😢

ቀደም ሲል እንዳወሳሁት ወደ መቀሌ በ”ምርኮኛ” ስም እንዲወሰዱ የተደረጉት በአሠርተ ሺህ የሚቆጠሩ የፋሺስቱ ኦሮሞ ሠራዊት ወታደሮች (ምን እየበሉ ነው? ማን እየቀለባቸው? የምትላካዋ ጥቂት ‘እርዳታ’ ለእነርሱና ለእነ ጌታቸው ረዳ ብቻ ነውን?) ለዚሁ የጽዮናውያንን ሕዝበ ስብጥር የመቀየር ሤራ ለታሰበው ተግባር ነውን? እኔ በጽኑ እጠረጥራለሁ። በተለይ ላለፉት አሥር ወራት ሕወሓቶች ከያዟቸው ቦታዎች ሕዝቤ ስለሚገኝበት ሁኔታ ምንም ዓይነት መረጃ እንዳይወጣ ማድረጋቸውና፣ የአፈናውንና በርሃብ የመጨረሻውን ጊዜ ከግራኝ ጋር በስልት ውንጀላውን እንደኳስ እየተቀባበሉ በማራዘም አዲስ የዋቄዮ-አላህ-ሉሲፈር አምላኪ ማህበረሰብ ለመፍጠር እየሠሩ እንዳሉ ሆኖ ነው የሚሰማኝ።

ይህ የዘር ማጥፋት ዘመቻ በጀመረ በወሩ አረመኔው የኦሮሞ አገዛዝ ጆሴፍ ስታሊን በዩክሬኗ “ሆሎዶሞር” ትግራይን 360 ዲግሪ ዘግቶ ሕዝቡን በረሃብ የመጨረስ ዕቅድ እንዳለው ስንጠቁምና ደብዳቤዎችን ለሚመለከታቸው ሁሉ ስንጽፍ ነበር።

The Ukrainian Famine Genocide Repeated Today in Ethiopia

ሕወሓቶች እና ግራኝ ግን ሕዝቤን እያታለሉ ያው ዛሬ የምናየው አሳዛኝ ሁኔታ ላይ ደርሰናል። አዎ! ግማሽ ሚሊየን ጽዮናውያን ማለቃቸውን ተነግሮናል፤ እነ ዶ/ር ደብረ ጽዮንና ጌታቸው ረዳ ግን ምንም ዓይነት ሃዘን እንኳን የተሰማቸው አይመስሉም፣ እንዲያውም ፋፍተውና ሱፍ በከረባት አስረው በናዚዎች ለምትመራዋ ያላቸውን ድጋፍ ለማሳየት መግለጫ ሲሰጡ እንሰማቸዋለን።

በነገራችን ላይ ይህ አረመኔው ስታሊን ልክ እንደ ግራኝ የፈጠረው የ”ሆሎዶሞር ረሃብ ዕልቂት” ዛሬ በመላው ዓለም ሜዲያዎች ዘንድ እንደገና ከፍተኛ ትኩረት በማግኘት ላይ ይገኛል።

🔥 “ችግር – ምላሽ – መፍትሔ / “Problem – Reaction – Solution”🔥

ችግሩን (ጦርነት + ረሃብ + በሽታ) ፈጥረውብናል፤ ለዓመት ያህል የሉሲፈርን/ቻይናን ባንዲራ በማውለብለብና፡ “ሃገረ ትግራይ፣ አወት! እያሉ ህሉንም ማድረግ የሚሹትን ነገር ሁሉ አስተዋውቀዋል፤ አሁን ምላሽ እየሰጡ ነው፤ መፍትሔው፤ “የክርስቶስ ተቃዋሚውን ተቀበሉ፤ ሃይማኖቱን፣ ባሕሉን፣ ቋንቋውን፣ ኤኮኖሚውን፣ ምግቡን፣፣ ክትባቱን ወዘተ አቶ ጌታቸው ረዳ በአንድ ቃለ መጠይቅ ወቅት፤ “የትግራይ ገዳማት ይህን ሁሉ ግፍ አይተው ዛሬም መነኮሳቱ ለኢትዮጵያ ጸሎት ያደርጋሉን?” ብሎ በድፍረት ሲናገር ሰምተነዋል።

💭 እንግዲህ ቀደም ሲል ደብረ ዘይት‘ ፡ ‘ቢሸፍቱ‘ + ‘ናዝሬት‘ ፡ ‘አዳማ‘ + ዛሬ ደግሞ ‘አዲስ አበባ‘ ፡ ‘ፊንፊኔ ተብለው እንዲጠሩ ትልቅ ሚና በመጫወት ላይ ያሉት ሕወሓቶችና የብልጽግና/ኦነግ አውሬዎች ናቸው። ስለዚህ እስላማዊቷን የኦሮሚያ ኤሚራት ለመመስረት የትግራይ ሕዝብ መስዋዕት እንዲከፍል እየተደረገ ነው ማለት ነው። ግራኝ አህመድና ዶ/ር ደብረ ጽዮን የጽዮናውያንን ደም ለዋቄዮ–አላህ–ሉሲፈር እገበሩለት ነው ማለት ነው።

ላለፉት መቶ ሠላሳ ዓመታት እነዚህ መናፍቃን እና የኦሮሙማው ዘንዶ ተልዕኮ ተዋሕዶ ክርስቲያን ሰሜኑን በደረጃ አዳክሞ ማጥፋት እንደሆነ ዛሬ ብዙዎች እየገባቸው መጥቷል የሚል እምነት አለኝ። በተለይ በኤርትራ ተጋሩዎች ላይ የፈጸሙትን ዓይነት ኢትዮጵያን የመንጠቂያ ዘይቤ በትግራይ ተጋሩዎች ላይ በተለይ ባለፉት አሥር ወራት በመጠቀም ላይ ናቸው። የአህዛብ መናፍቃኑ ዋና ሉሲፈራዊ የጥቃት ዓላማ፤ ተጋሩ ኢትዮጵያውያን በሂደት ከኢትዮጵያዊነታቸው፣ ከሰንደቃቸው እና ከግዕዝ ቋንቋቸው እንዲነጠሉ ማድረግ፤ ይህ ከተሳካላቸው ተዋሕዶ ሃይማኖታቸውን በጨረር፣ በኬሚካል፣ በተበከሉ የእርዳታ ምግቦችና በሜዲያ ቅስቀሳዎች በቀላሉ እንዲተው ማድረግ ይቻላል የሚል እምነት አላቸው። በኤርትራም ላለፉት ሰላሳ ዓመታት የታየው ይህ ነው(ከምኒልክ ዲያብሎሳዊ ወንድማማቾችን የመከፋፈል ሤራ እስከ ኃይለ ሥላሴ የእንግሊዝ ተዋጊ አውሮፕላኖች ቦምብ ድብደባ እና ረሃብ እስከ ትግራይ እንዲሁም የአሜሪካ ቃኛው ጣቢያ በኤርትራ፣ የመንገስቱ ኃይለ ማርያም እና ግራኝ አብዮት አህመድ ሤራ ድረስ)። በዛሬዋ ኤርትራ ከመቶ ሰላሳ ዓመታት በፊት የተከሉትን ችግኝ ዛሬ ጎንደር አካባቢ በሰፈሩ መናፍቃን ኦሮማራዎች አማካኝነት ወደ ትግራይ በማስገባት ላይ ናቸው። ጣልያኖች እኮ ያኔ፤ “አንገዛም ባሉት ሀበሾች ዘንድ ለሺህ ዓመት የሚቆይ መርዛማ ችግኝ ተክለናል” ብለው ነበር። ይህን ነው ዛሬ እያየነው ያለነው!

👉 ከዚህም በመነሳት ከዋቄዮ–አላህ–ሉሲፈር የአህዛብ ባዕድ አምልኮ ጋር በቀጥታ የተያያዙትና ለዚህም ተጠያቂ የሆኑት አራቱ ትውልዶች እነዚህ ናቸው፦

☆፬ኛ. የሻዕቢያ/ህወሓት/የኢሕአዴግ/ኦነግ/ብልጽግና/ኢዜማ/አብን ትውልድ

☆፫ኛ. የደርግ መንግስቱ ኃይለ ማርያም ትውልድ

☆፪ኛ. የቀዳማዊ ኃይለ ሥላሴ ትውልድ

☆፩ኛ. የአፄ ምኒልክ/አቴቴ ጣይቱ ትውልድ

ናቸው።

፺/ 90% በሆነ እርግጠኛነት፤ በእነ ዶ/ር ደብረጽዮን የሚመራውና ዋቄዮ–አላህ–ሉሲፈርን ለማንገስ በመሥራት ላይ ያለው የሕወሓት አንጃ (የምንሊክ አራተኛ ትውልድ) ይህን የዘር ማጥፋት ጦርነት ከግራኝ ኦሮሞዎች ጋር ሆኖ ጀምሮታል። ይህ ከመቶ ሃምሳ ዓመት በፊት ልክ አፄ ምንሊክ እንደነገሱ የረቀቀና ከ ሃምሳ ዓመታት በፊት ዛሬ በምናየው መልክ በሥራ ላይ መዋል የጀመረ ዕቅድ ነው።

✞✞✞ ደብረ ዘይት = ደብረ ዘይት ✞✞✞

👉 ከ፱ ዓመታት በፊት በጦማሬ ያቀረብኩት፦

https://wp.me/piMJL-1mQ

ከሦስት ዓመታት በፊት ከአራት ሰዎች ጋር ሆኜ ከ አዲስ አበባ ወደ ደብረ ዘይት ከተማ በመጓዝ ላይ ነበርኩ። ቃሊቲን አለፍ እንዳልን፡ መኪናዋን ቤንዚንና ዘይት ሞላናት። እግረ መንገዳችንንም ብርቱካን እንዲሁም አብረውን ለነበሩት አክስታችን ቅቤ ገዝተን ጉዟችንን ቀጠልን። በመኻልም እኔና አክስታችን ብርቱካን እየላጠን ለሾፌሩና ለወንድማችን ማካፈል ጀመርን። አክስታችን ለሾፌሩ፡ “ይህችን ብርቱካን እንካ ላጉርስህ” ሲሉ፡ ሾፌራችንም ” ኧረ! ኧረ! የርስዎ እጅ ቅቤ ነክቷል፡ ባይሆን የእርሱ ቤንዚንና ዘይት ቢነካውም ቅቤ ከነካው የቤንዚኑ ይሻለኛል፡ እርሱ ያጕርሰኝ!” ብሎ፡ አሳቀን፤ አስገረመን።

መጠሪያ ስሞቻችን፣ የክርስትና ስሞቻችን ወይም ክርስቲያናዊ የሆኑ የቦታ ስሞችን የሚሰጠው መንፈስ ቅዱስ ነው። የእግዚአብሔር አምላክን ገናናነት ለማሳወቅ፡ ለእርሱ ክብር ለመስጠት የምንሰይማቸው ቦታዎች ወይም ከተሞች በርሱ ዘንድ ከፍተኛ ትርጕም አላቸው፤ ለኛም ሰላምን፣ ጽድቅንና በረከትን ያመጡልናል። ሶማሊያዎች እስከ ናዝሬት ከተማ ድረስ ያለው ግዛት የኛ ነው በማለት በህልማቸው የነደፉትን ካርታ ጥገኝነቱን ለሰጣቸው እንግዳ ተቀባይ የአዲስ አበባ ነዋሪ በድፍረት/በንቀት ያሳያሉ። ይህን በቅርብ ሆኜ ለመታዘብ በቅቻለሁ። ለመሆኑ በፊት ጂጂጋ ደርሰው “ናዝሬት” ዘው ለማለት ያቃታቸው ለምን ይመስለናል? “ናዝሬት” “እየሩሳሌም“፡ የእነዚህ ቦታዎች መጠሪያ ሁልጊዜ የጦርነት ወኔያቸውን ይቀሰቅሰዋል፡ ለምን? መልሱን ሁላችንም እናውቀዋለን።

ታዲያ ሁለት ሺህ ዓመታት በሞሉት የክርስትና ታሪካችን፡ ብዛት ያላቸው ምሳሌዎችን ለማየት እየበቃን፡ እንደ “ደብረ ዘይት” የመሳሰሉትን የቦታ መጠሪያዎች በዘፈቃድ ለመለወጥ የሚሹ ግለሰቦች በምን ተዓምር አሁን ሊመጡብን ቻሉ? ከተራራው በረሃውን፥ ከቅቤው ቤንዚኑን፥ ከደብረ ዘይት የመኪና ዘይትን የሚመርጥ ትውልድ፡ የመቅሰፍት ምንጭ አይሆንብንምን? መቼም ለክርስቶስ ጥላቻ ያላቸው፣ ጸረ–ክርስቶስ የሉሲፈር ፈቃደኛ ወኪሎች ካልሆኑ በቀር እዚህ ድረስ ሊያደርሳቸው የሚችል ሌላ ነገር ሊኖር ይችላልን? አይመስለኝም! ይህ እንደ ቀላል ነገር ተደርጎ መታየት ያለበት ጉዳይ አይደለም፡ ምክኒያቱም በግለሰቦቹ ላይ ሊመጣባቸው የሚችለው ፍርድ ልክ መንፈስ ቅዱስን የሚያስቀይሙት ግለሰቦች ከሚመጣባቸው ኃይለኛ ፍርድ የሚለይ አይሆንምና፤ የመንፈስ ቅዱስን ክብር ደፍረዋልና!

ደብረ ዘይት

ደብረ ዘይት በግእዝ ልሣን ደብረዘይት ማለት የወይራ ተራራ ማለት ነው። ቦታው ከኢየሩሳሌም በስተምስራቅ የሚገኝ የወይራ ዛፍ የበዛበት ተራራ ሲሆን ስሙም ከወይራ ዛፉ:-ደብረ ዘይት (የወይራ ዛፍ ተራራ) በመሰኘት ተገኝቷል። በቅድስት ቤተ ክርስቲያናችን ደብረ ዘይት በዓል ሆኖ የሚከበርበት ምክንያት ጌታችን መድኃኒታችን ኢየሱስ ክርስቶስ በደብረዘይት ተራራ ላይ ሳለ ለቅዱሳን ደቀመዛሙርቱ ስለ ዓለም ፍጻሜ እና ስለ ዳግም ምጽአቱ ስላስተማራቸዉ በጌታችን ትምህርት መሰረት ነገረ ምጽአቱን (የመምጣቱን ነገር) እንድናስታዉስ ወይም እያሰብን እንድንዘጋጅ ለማድረግ ነዉ።

በዚያ ልማድ መሠረት ጌታችን ዓለምን ለማሳለፍ ደግሞ የሚመጣበትን ምልክትና ጠቋሚ ነገር ምን ምን እንደሆነ፣ እርሱ ከመምጣቱ በፊት በዓለም ላይ ምን፥ ምን እንደሚደረግና ምን እንደሚታይ ለደቀመዛሙርቱ የነገራቸው በደብረ ዘይት ተራራ ላይ ተቀምጦ ነው። [ማቴ. ፳፬፥፩፡፶፩] ስለ ዓለም ሁሉ ቤዛ ለመሆን በሚሰቀልበት ቀን ዋዜማ ማለት በትልቁ ሐሙስ (ጸሎተ ሐሙስ) በለበሰው ሥጋ የጸለየው ከደብረ ዘይት ጋር ተያይዞ በሚገኘው ቦታ በጌተሴማኒ ነበር። [ማቴ. ፳፮፥፴፮] በኃላ ከሙታን ተለይቶ ከተነሣ በኋላም ለደቀመዛሙርቱ እንዲነግሩ ሲልካቸው፥ “ሂዱና ወደ ገሊላ ይቀድማችኋል፥ በዚያም ታዩኛላችሁ ብላችሁ ንገሩአቸው፥” ብሎ የላካቸው በደብረ ዘይት ገሊላ ተብላ ትጠራ ወደ ነበረችው ቦታ ነው። [ማቴ.፳፰፥፱] ገሊላውያን ወደ ኤየሩሳሌም ሲመጡ በደብረ ዘይት ያርፍ ነበርና እነሱ ሲያርፉባት የነበረችው ቦታ ገሊላ እየተባለች ትጠራ ነበር። መድኃኔዓለም ክርስቶስ የድኅነት ሥራ ፈጽሞ ወደ ሰማይ ያረገው ከዚህ ተራራ ተነሥቶ ነው። [ሐዋ. ፩፥፲፪] ቀደም ብሎም የሆሳእናው የመድኃኔዓለም አስደናቂ ጉዞ የተጀመረው ከደብረ ዘይት ሥር ነበር። [ማቴ. ፳፩፥፩፡፲፮]

መዝሙር ዘደብረ ዘይት፦ እንዘ ይነብር እግዚእነ

ምስባክ፦ እግዚአብሔርሰ ገሀደ ይመጽእ፤ ወአምላክነሂ ኢያረምም፤ እሳት ይነድድ ቅድሜሁ [መዝ. ፵፱፥፪፡፫]

“ጌታችሁ በየትኛው ሰዓት በየትኛው ቀን እንደሚመጣ አታውቁምና ተግታችሁ ጠብቁ” [ማቴ ፳፬፥፵፪]

‹‹የሰው ልጅ (ክርስቶስ) በማታስቡበት ሰዓት ስለሚመጣ ተዘጋጅታችሁ ኑሩ›› [ማቴ ፳፬፥፵፬]

ይህ ዓለም ኃላፊ፣ ረጋፊ፣ ጠፊ መሆኑን ቤተ ክርስቲያን ሁልጊዜ ታስተምረናለች። የኢትዮጵያ ኦርቶዶክስ ተዋሕዶ ቤተ ክርስቲያናችንም ይህ ዓለም ዘለዓለማዊ አለመሆኑን፤ አንድ ጊዜ የሚያልፍና የሚጠፋ መሆኑን ቢያንስ በዓመት ሁለት ጌዜ ለምእመናን ልጆችዋ

፩ኛ/ በደብረ ዘይት (በግማሽ ጾም ላይ)

፪ኛ/ በዓመቱ የመጨረሻው እሑድ ላይ አጽንኦት ታሳስባለች

ዓለም ስንል መላውን የዓለምን ሕዝብ ጭምር ነው። ታዲያ ሁላችንም ለመጨረሻው ቀን ሁልጊዜ ተዘጋጅተን እንድንጠብቅ ቅደስት ቤተ ክርስቲያናችን ‹‹ጌታችሁ በየትኛው ሰዓት በይትኛው ቀን እንደሚመጣ አታውቁምና ተግታችሁ ጠብቁ፤›› [ማቴ ፳፬፥፵፪] እያለች ዘወትር ታሳስበናለች።

ደብረ ዘይት ይህ የዛሬው ሰንበት ደብረ ዘይት ይባላል። ደብረ ዘይት ከኢየሩሳሌም ከተማ ባሻገር በስተምሥራቅ በኩል የሚገኝ ኮረብታማ ቦታ ነው። በመካከሉ የቄድሮስ ወንዝና ሸለቆ ይገኛሉ። ቦታው የወይራ ዘይት ዛፍ በብዛት የሚገኝበት ስለሆነ ደብረ ዘይት ተባለ። የዘይት ዛፍ የሞላበት ተራራ ማለት ነው። ጌታ የጸለየበትና እመቤታችን የተቀበረችበት ጌቴሴማኒ የተባለውም የአትክልት ቦታ በዚሁ ኮረብታ ስር ነው የሚገኘው። ደብረ ዘይት የሚያስታውሰን ጌታ ስለ ዳግም ምጽአቱ በቦታው ያስተማረው ትምህርት ነው።

አንድ ቀን የጌታ ደቀ መዛሙርትና ፈረሳውያን ስለ ጌታ መምጣትና የዓለም መጨረሻ መቼ እንደሚሆን በዚሁ ኮረብታማ ስፍራ (ደብረ ዘይት) ጌታችንን ጠየቁት። የጌታም መልስ ‹‹ጌታችሁ በየትኛው ቀን እንደሚመጣ አታውቁምና ተግተቃችሁ ጠብቁ›› እንዲሁም ‹‹የሰው ልጅ በማታስቡት ሰዓት ስለሚመጣ ተዘጋጅታችህ ኑሩ፤›› [ማቴ ፳፬፥፳፬፡፵፬] የሚል ነበር።

ዳግም ምጽአት፦ ምጽአት ምንድን ነው? ምጽአት ሲባል እጅግ ያስደነግጣል፣ ያስፈራልም። ምጽአት ማለት ጌታችን ወደዚህ ዓለም የሚመጣበት ጊዜ ማለት ነው። ይኸውም አንደኛ የጌታ ምጽአት፣ ሁለተኛ የጌታ ምጽአት በመባል ይታወቃል። ‹‹ወአውሥአ ወይቤሎሙ ዑቁ ኢያስሕቱክሙ» ኤፌ፭፥፮ ያንጊዜ ክርስቶስ ከወዲህ አለ ከወዲያ የለም ቢላችሁ አትመኑ እነሆ አስቀድሜ ነገርኳችሁ ከቤተ አለ ከበርሐ አለ ቢላችሁ አትውጡ እነሆ በምኩራብ ይስተምራል ቢላችሁ በጀ አትበሉ ›› [ማቴ. ፳፭፥፳፫]

የመጀመሪያው የጌታ ምጽአት፦ ነቢያትና የጥንት አባቶች በተነበዩትና ተስፋ በአደረጉት መሠረት ክርስቶስ ወደዚህ ዓለም መጥቶ ከቅዱስት ድንግል ማርያም ተወልዶ እኛ ሕዝቦቹን ከመከራ ሥጋ ከመከራ ነፍስ አድኖናል። ጌታ ቀድሞ የመጣው ለምሕረት፣ ለቸርነት፣ ለይቅርታና ሰውን ለማዳን፣ ሰውን ይቅር ለማለት፣ ለማስተማር ትሑት ሆኖ፣ በፈቃዱ ክብሩን ዝቅ አድርጎ፣ የሰውን ሥጋ ለብሶ ነው የመጣው። ይህንንም ፈጽሞ እኛ በረከተ ሥጋንና በረከተ ነፍስን የምንገኝበትን ቤተ ክርስቲያንን መሥርቶልናል። ይህ የጌታችን የመጀመሪያው ምጽአት ይባላል።

ሁለተኛው ምጽአት፦ ወደፊት ክርስቶስ የሚመጣበት ሁለተኛው ምጽአት ይባላል። ክርስቶስ ወደፊት የሚመጣው ከፍ ባለ ግርማና በታላቅ ክብር፣ በአስፈሪነት፣ በእምላክነቱ ክብርና በግርማ መለኮቱ በመላእክት ታጅቦ ነው። ዛሬ በቅዳሴ ጌዜ የተነበበው የማቴዎስ ወንጌል ‹‹የሰው ልጅም በኃይልና በታላቅ ክብር በደመና ላይ ሆኖ ይመጣል፤›› [ማቴ ፳፬፥፴] ሲል አስረድቶናል። ጌታችን መድኃኒታችን ኢየሱስ ክርስቶስ በመጨረሻ የሚመጣው ለምሕረትና ለይቅርታ ሳይሆን ለእያንዳንዱ ሰው በዚህ ዓለም እንደ ሠራው ሥራ መሠረት ዋጋውን ለመስጠት፣ ዋጋውን ለመክፈል እንደ ሠራው ሥራ መሠረት ዋጋውን ለመስጠት፣ ዋጋውን ለመክፈል እንደ ታላቅ ዕለተ ዕለት (የክብር ዕለት) ወይንም ዕለተ ፍዳ ወደይን (የፍዳና የመከራ ዕለት) ትባላለች። ዕለተ ክብር (የክብር ዕለት) የምትባልበትም ምክንያት ጌታ ጌትነቱን፣ ከብሩን የሚገልጥባት፣ ለወዳጆቹ ለጻድቃን፣ ለሰማዕታትና በአጠቃላይ ሕጉን ትእዛዙን አክብረውና ፈጽመው ለኖሩት ለተቀደሱት ምእምናን ክርስቲያኖች ዋጋቸውንና የሚገባቸውን ክብር የሚሰጥባተ ዕልት ስለሆነች ነው። እነዚህ ቅዱሳን በዚህ ጊዜ ታልፋልች የምትባለውን መንግሥተ ሰማያት የሚወርሱባት ቀን ስልሆነች ነው።

ስለ ሰው ልጅ ትንሣኤ፦ ሰው ከሞተ በኋላ አንድ እንስሳትና እንደ አራዊት ፈርሶ በስብሶ አፈር ትብያ ሆኖ የሚቀር ፍጥረት አይደለም ነገር ግን ሰዎች ቢሞቱም በመጨረሻው ጊዜ በዕለተ ምጽአት ሕይውትን አግኝተው ለዘለዓልም ለመኖር በሥጋ ይነሣሉ። የሰው ልጅ ትንሣኤ ሁለት ዓይነት ነው፦

(ሀ). የከብር ትንሣኤ፤

(ለ). የሐሳር (የመከራ) ትንሣኤ

ይባላል።

የክብር ትንሣኤ የሚባለው ሰዎች በምድር ሕይወታቸው ሳሉ በሚሠሩአቸው መልካም ሥራ ሁሉ እንዲሁም ሕጉን ትእዛዙን አክብረውና መፈጽመው ስለኖሩ ከልዑል እግዚአብሔር የክብር ዋጋ ጽድቅን መንግሥተ ሰማያትን የሚያገኙበት ስለሆነ ነው። የመከራ ትንሣኤ የሚባለው ደግሞ ሰዎች በምድር ሕይወታቸው ሳሉ በሚሠሩተ ክፉ ሥራ ሁሉ በጌታ ዘንድ ፍዳና መከራ፤ ሐሳርና ኵነኔ የሚያገኙበትና ወደ ገሃነመ እሳት የሚወርዱበት ስለሆነ ነው።

የሰው ልጀ በምድር ላይ ሲኖር በሚሠራው ሥራ ሁሉ ከሞተ በኋላ ክልዑል እግዚበሔር ዘንድ ተገቢውን ፍርድ ያገኛል። የሚሰጠውም ፍርድ በሁለት ይከፈላል፤

፩ኛ/ ጊዜያዊ ፍርድ

፪ኛ/ የመጨረሻ ፍርድ ይባላሉ

ጊዜያዊ ፍርድ፦ ሰው ከዚህ ዓለም በሞት እንደተለየ በሠራው ሥራ መሠረት ጊዜያዊ ፍርድ አግኝቶ ወደ ጊዜያዊ ማረፊያወደ ገነት ወይም ወይም ሲኦል ይገባል።

የመጨረሻው ፍርድ፦ የመጨረሻው ፍርድ የሚባለው ደገሞ ሰዎች በምድር ሕይወታቸው መልክም ሥራ የሠሩ፤ የእግዚብሔርን ሕግን ትእዛዝ ጠብቀው የኖሩ በመጨረሻው ጊዜ በሥጋ ተነሥተው ዓለም ሲፈጠር ጀምቶ የተዘጋጀውን መንግሥተ ሰማያትን እንዲወርሱ የሚሰጣቸው ፍርድ ነው። ማቴ. 25፥41-46 ያለውን አንብብ።

ገሀነመ እሳት፦ ገሃነመ እሳት የሚባለው ደግሞ ሰዎች በዚህ ዓለም ሕይወታቸው ክፉ ሥራ ሲሠሩ የቆዩ፦ ሕጉንና ትእዛዙን ሳይፈጽሙ የኖሩ ሁሉ በመጨረሻው ፍርድ ጊዜ እነሱም በሥጋ ሥቃይና መከራ ቦታ ገሀነመ እሳት ይገባሉ። ማቴ 25፥ 41 -46 [ማቴ ፳፭፥፵፩፡፵፮]ያለውን አንብብ ።

ምስጋና ወቀሳ፦ በመጨረሻው ፍርድ ጊዜ ጌታ ለጻድቃን የሚሰጠው ምስጋናና ኃጥአንን የሚወቅስበት የተግሣጽ ቃን የማኀበራዊ አገለግሎትን የሚመለከት ነው።

ወስብሓት ለእግዚአብሔር

______________

Debre Zeit Jerusalem | ደብረ ዘይት በ ኢየሩሳሌም | ክርስቶስ በማታስቡበት ሰዓት ስለሚመጣ ተዘጋጅታችሁ ኑሩ

መዝሙር ዘደብረ ዘይት፦ እንዘ ይነብር እግዚእነ

ምስባክ፦ እግዚአብሔርሰ ገሀደ ይመጽእ፤ ወአምላክነሂ

ኢያረምም፤ እሳት ይነድድ ቅድሜሁ [መዝ. ፵፱፥፪፡፫]

“ጌታችሁ በየትኛው ሰዓት በየትኛው ቀን እንደሚመጣ አታውቁምና ተግታችሁ ጠብቁ”

[ማቴ ፳፬፥፵፪]

‹‹የሰው ልጅ (ክርስቶስ) በማታስቡበት ሰዓት ስለሚመጣ ተዘጋጅታችሁ ኑሩ›› [ማቴ ፳፬፥፵፬]

ይህ ዓለም ኃላፊ፣ ረጋፊ፣ ጠፊ መሆኑን ቤተ ክርስቲያን ሁልጊዜ ታስተምረናለች። የኢትዮጵያ ኦርቶዶክስ ተዋሕዶ ቤተ ክርስቲያናችንም ይህ ዓለም ዘለዓለማዊ አለመሆኑን፤ አንድ ጊዜ የሚያልፍና የሚጠፋ መሆኑን ቢያንስ በዓመት ሁለት ጌዜ ለምእመናን ልጆችዋ

፩ኛ/ በደብረ ዘይት (በግማሽ ጾም ላይ)

፪ኛ/ በዓመቱ የመጨረሻው እሑድ ላይ አጽንኦት ታሳስባለች

ዓለም ስንል መላውን የዓለምን ሕዝብ ጭምር ነው። ታዲያ ሁላችንም ለመጨረሻው ቀን ሁልጊዜ ተዘጋጅተን እንድንጠብቅ ቅደስት ቤተ ክርስቲያናችን ‹‹ጌታችሁ በየትኛው ሰዓት በይትኛው ቀን እንደሚመጣ አታውቁምና ተግታችሁ ጠብቁ፤›› [ማቴ ፳፬፥፵፪] እያለች ዘወትር ታሳስበናለች።

ደብረ ዘይት ይህ የዛሬው ሰንበት ደብረ ዘይት ይባላል። ደብረ ዘይት ከኢየሩሳሌም ከተማ ባሻገር በስተምሥራቅ በኩል የሚገኝ ኮረብታማ ቦታ ነው። በመካከሉ የቄድሮስ ወንዝና ሸለቆ ይገኛሉ። ቦታው የወይራ ዘይት ዛፍ በብዛት የሚገኝበት ስለሆነ ደብረ ዘይት ተባለ። የዘይት ዛፍ የሞላበት ተራራ ማለት ነው። ጌታ የጸለየበትና እመቤታችን የተቀበረችበት ጌቴሴማኒ የተባለውም የአትክልት ቦታ በዚሁ ኮረብታ ስር ነው የሚገኘው። ደብረ ዘይት የሚያስታውሰን ጌታ ስለ ዳግም ምጽአቱ በቦታው ያስተማረው ትምህርት ነው።

አንድ ቀን የጌታ ደቀ መዛሙርትና ፈረሳውያን ስለ ጌታ መምጣትና የዓለም መጨረሻ መቼ እንደሚሆን በዚሁ ኮረብታማ ስፍራ (ደብረ ዘይት) ጌታችንን ጠየቁት። የጌታም መልስ ‹‹ጌታችሁ በየትኛው ቀን እንደሚመጣ አታውቁምና ተግተቃችሁ ጠብቁ›› እንዲሁም ‹‹የሰው ልጅ በማታስቡት ሰዓት ስለሚመጣ ተዘጋጅታችህ ኑሩ፤›› [ማቴ ፳፬፥፳፬፡፵፬] የሚል ነበር።

ዳግም ምጽአት፦ ምጽአት ምንድን ነው? ምጽአት ሲባል እጅግ ያስደነግጣል፣ ያስፈራልም። ምጽአት ማለት ጌታችን ወደዚህ ዓለም የሚመጣበት ጊዜ ማለት ነው። ይኸውም አንደኛ የጌታ ምጽአት፣ ሁለተኛ የጌታ ምጽአት በመባል ይታወቃል። ‹‹ወአውሥአ ወይቤሎሙ ዑቁ ኢያስሕቱክሙ» ኤፌ፭፥፮ ያንጊዜ ክርስቶስ ከወዲህ አለ ከወዲያ የለም ቢላችሁ አትመኑ እነሆ አስቀድሜ ነገርኳችሁ ከቤተ አለ ከበርሐ አለ ቢላችሁ አትውጡ እነሆ በምኩራብ ይስተምራል ቢላችሁ በጀ አትበሉ ›› [ማቴ. ፳፭፥፳፫]

የመጀመሪያው የጌታ ምጽአት፦ ነቢያትና የጥንት አባቶች በተነበዩትና ተስፋ በአደረጉት መሠረት ክርስቶስ ወደዚህ ዓለም መጥቶ ከቅዱስት ድንግል ማርያም ተወልዶ እኛ ሕዝቦቹን ከመከራ ሥጋ ከመከራ ነፍስ አድኖናል። ጌታ ቀድሞ የመጣው ለምሕረት፣ ለቸርነት፣ ለይቅርታና ሰውን ለማዳን፣ ሰውን ይቅር ለማለት፣ ለማስተማር ትሑት ሆኖ፣ በፈቃዱ ክብሩን ዝቅ አድርጎ፣ የሰውን ሥጋ ለብሶ ነው የመጣው። ይህንንም ፈጽሞ እኛ በረከተ ሥጋንና በረከተ ነፍስን የምንገኝበትን ቤተ ክርስቲያንን መሥርቶልናል። ይህ የጌታችን የመጀመሪያው ምጽአት ይባላል።

ሁለተኛው ምጽአት፦ ወደፊት ክርስቶስ የሚመጣበት ሁለተኛው ምጽአት ይባላል። ክርስቶስ ወደፊት የሚመጣው ከፍ ባለ ግርማና በታላቅ ክብር፣ በአስፈሪነት፣ በእምላክነቱ ክብርና በግርማ መለኮቱ በመላእክት ታጅቦ ነው። ዛሬ በቅዳሴ ጌዜ የተነበበው የማቴዎስ ወንጌል ‹‹የሰው ልጅም በኃይልና በታላቅ ክብር በደመና ላይ ሆኖ ይመጣል፤›› [ማቴ ፳፬፥፴] ሲል አስረድቶናል። ጌታችን መድኃኒታችን ኢየሱስ ክርስቶስ በመጨረሻ የሚመጣው ለምሕረትና ለይቅርታ ሳይሆን ለእያንዳንዱ ሰው በዚህ ዓለም እንደ ሠራው ሥራ መሠረት ዋጋውን ለመስጠት፣ ዋጋውን ለመክፈል እንደ ሠራው ሥራ መሠረት ዋጋውን ለመስጠት፣ ዋጋውን ለመክፈል እንደ ታላቅ ዕለተ ዕለት (የክብር ዕለት) ወይንም ዕለተ ፍዳ ወደይን (የፍዳና የመከራ ዕለት) ትባላለች። ዕለተ ክብር (የክብር ዕለት) የምትባልበትም ምክንያት ጌታ ጌትነቱን፣ ከብሩን የሚገልጥባት፣ ለወዳጆቹ ለጻድቃን፣ ለሰማዕታትና በአጠቃላይ ሕጉን ትእዛዙን አክብረውና ፈጽመው ለኖሩት ለተቀደሱት ምእምናን ክርስቲያኖች ዋጋቸውንና የሚገባቸውን ክብር የሚሰጥባተ ዕልት ስለሆነች ነው። እነዚህ ቅዱሳን በዚህ ጊዜ ታልፋልች የምትባለውን መንግሥተ ሰማያት የሚወርሱባት ቀን ስልሆነች ነው።

ስለ ሰው ልጅ ትንሣኤ፦ ሰው ከሞተ በኋላ አንድ እንስሳትና እንደ አራዊት ፈርሶ በስብሶ አፈር ትብያ ሆኖ የሚቀር ፍጥረት አይደለም ነገር ግን ሰዎች ቢሞቱም በመጨረሻው ጊዜ በዕለተ ምጽአት ሕይውትን አግኝተው ለዘለዓልም ለመኖር በሥጋ ይነሣሉ። የሰው ልጅ ትንሣኤ ሁለት ዓይነት ነው፦

(ሀ). የከብር ትንሣኤ፤

(ለ). የሐሳር (የመከራ) ትንሣኤ

ይባላል።

የክብር ትንሣኤ የሚባለው ሰዎች በምድር ሕይወታቸው ሳሉ በሚሠሩአቸው መልካም ሥራ ሁሉ እንዲሁም ሕጉን ትእዛዙን አክብረውና መፈጽመው ስለኖሩ ከልዑል እግዚአብሔር የክብር ዋጋ ጽድቅን መንግሥተ ሰማያትን የሚያገኙበት ስለሆነ ነው። የመከራ ትንሣኤ የሚባለው ደግሞ ሰዎች በምድር ሕይወታቸው ሳሉ በሚሠሩተ ክፉ ሥራ ሁሉ በጌታ ዘንድ ፍዳና መከራ፤ ሐሳርና ኵነኔ የሚያገኙበትና ወደ ገሃነመ እሳት የሚወርዱበት ስለሆነ ነው።

የሰው ልጀ በምድር ላይ ሲኖር በሚሠራው ሥራ ሁሉ ከሞተ በኋላ ክልዑል እግዚበሔር ዘንድ ተገቢውን ፍርድ ያገኛል። የሚሰጠውም ፍርድ በሁለት ይከፈላል፤

፩ኛ/ ጊዜያዊ ፍርድ

፪ኛ/ የመጨረሻ ፍርድ ይባላሉ

ጊዜያዊ ፍርድ፦ ሰው ከዚህ ዓለም በሞት እንደተለየ በሠራው ሥራ መሠረት ጊዜያዊ ፍርድ አግኝቶ ወደ ጊዜያዊ ማረፊያወደ ገነት ወይም ወይም ሲኦል ይገባል።

የመጨረሻው ፍርድ፦ የመጨረሻው ፍርድ የሚባለው ደገሞ ሰዎች በምድር ሕይወታቸው መልክም ሥራ የሠሩ፤ የእግዚብሔርን ሕግን ትእዛዝ ጠብቀው የኖሩ በመጨረሻው ጊዜ በሥጋ ተነሥተው ዓለም ሲፈጠር ጀምቶ የተዘጋጀውን መንግሥተ ሰማያትን እንዲወርሱ የሚሰጣቸው ፍርድ ነው። [ማቴ. ፳፭፥፵፩፡፵፮] ያለውን አንብብ።

ገሀነመ እሳት፦ ገሃነመ እሳት የሚባለው ደግሞ ሰዎች በዚህ ዓለም ሕይወታቸው ክፉ ሥራ ሲሠሩ የቆዩ፦ ሕጉንና ትእዛዙን ሳይፈጽሙ የኖሩ ሁሉ በመጨረሻው ፍርድ ጊዜ እነሱም በሥጋ ሥቃይና መከራ ቦታ ገሀነመ እሳት ይገባሉ። ማቴ 25፥ 41 -46 [ማቴ ፳፭፥፵፩፡፵፮] ያለውን አንብብ።

ምስጋና ወቀሳ፦ በመጨረሻው ፍርድ ጊዜ ጌታ ለጻድቃን የሚሰጠው ምስጋናና ኃጥአንን የሚወቅስበት የተግሣጽ ቃን የማኀበራዊ አገለግሎትን የሚመለከት ነው።

✞ ✞ ✞ ደብረ ዘይት = ደብረ ዘይት ✞ ✞ ✞

______________________________________

Media Coverage of The Crash of Ethiopian Airlines | The Western Erasure of African Tragedy

By Hanna Giorgis

Media coverage of the crash of Ethiopian Airlines Flight 302 framed a horrifying accident in appallingly familiar ways.

On Sunday morning, an Ethiopian Airlines jetliner crashed shortly after leaving Bole International Airport in Addis Ababa, Ethiopia’s capital, en route to Nairobi, the capital city of neighboring Kenya. Minutes after takeoff, the Boeing 737 Max 8—the same model of aircraft that went down in Indonesia several months ago—lost contact with air-traffic controllers. Soon after, the aircraft crashed; all 157 people on board Flight 302, including the crew, died.

According to a list shared by Ethiopian Airlines following the crash, these passengers hailed from 35 countries. Several nations suffered more than five casualties—among them, Kenya, Canada, Ethiopia, China, Italy, the United States, France, the United Kingdom, and Egypt. In the hours following initial reports, the corners of Twitter, WhatsApp, and Facebook frequented by African users were filled with shock and horror, mourning and disbelief. The crash seemed senseless, and its human toll devastating.

But in the aftermath of the tragedy, many Western media outlets reported the news with unevenly rationed compassion. Some stoked unfounded suspicions about the caliber of the airline itself. Others stripped their reporting of emphasis on Africa almost entirely, framing the tragedy chiefly in terms of its impact on non-African passengers and organizations.

On a broadcast of the Turkish channel TRTWorld, for example, the British anchor Maria Ramos asserted that Ethiopian Airlines had a “poor safety record historically,” a baseless claim that the British aviation analyst Alex Macheras challenged on air, even after Ramos suggested that a 1996 hijacking attempt made the African airline categorically unsafe. (Macheras also contextualizedEthiopian Airlines’ record, by comparing it to that of American and European carriers such as United Airlines, Air France, and American Airlines.) On Twitter, the Financial Times’ East Africa–based reporter pondered in a now-deleted tweet whether “questions may well be asked about the pace of the carrier’s rapid expansion since 2010,” despite acknowledging that the reasons for the crash remained unknown.

Elsewhere, Western publications engaged in selective reporting about the deceased. The Washington Post, for example, led its homepage coverage Sunday with a headline that informed readers only that “Eight Americans among 157 people killed in Ethiopian Airlines crash.” (The Washington metropolitan area has the largest population of Ethiopian descent outside the country itself.) In a tweet about the national background of the deceased, the Associated Press listed eight nations affected by the crash. Not one of the countries mentioned in the AP’s list is populated by black Africans. This, despite the fact that Kenya topped the list of the deceased, with 32, and nine Ethiopians were on board. On CNN and BBC News, the presence of American and British nationals respectively is what drew narrative prominence. (In a brutal irony, the Nigerian writer Pius Adesanmi, author of You’re Not a Country, Africa, was among those on the flight.)

For many African readers, and other black people across the diaspora, it is perhaps unsurprising that Western media outlets would fail to report on a tragedy as devastating as the Ethiopian Airlines crash as—first and foremost—an African tragedy. Both the impulse to question the largest African air carrier’s credibility and the hyper-focus on Western passengers are consistent with the pervasive, long-running Western disdain for—or simple inability to empathize with—people of African descent. Since the advent of the transatlantic slave trade, Africa has been treated largely as a repository for the Western world’s fears (and during the colonial era, as the site of Europe’s most dangerous and banal desires). Africa’s residents and descendants, then, are more often portrayed as threats than as people.

Consider the recent New York Times reporting on the January terrorist attack in Nairobi, during which 21 people were killed. The outlet’s first article about the assault on the luxury hotel and office complex in Kenya’s capital was tweeted with a photo of three dead Kenyan men, their bullet-riddled bodies slumped over chairs on the hotel’s veranda. The photo of the deceased men was also the lead image on the article page. This was a tone-deaf decision that magnified the damage of the initial tragedy by failing to account for the image’s psychological impact. The photo drew a swift backlash, particularly from Kenyan readers and others with ties to the continent, who noted that the Timesfrequently covers violent crime in the United States and Europe without posting gruesome images of slain victims.

But rather than remove the disturbing photo, the Times published a conversation with two editors about the decision to share it. One acknowledged that “there are people in the newsroom who felt in retrospect that we shouldn’t have run the Nairobi photo,” and said that the Times “can do a better job of having consistent standards that apply across the world.”

In this case, as in the frequent proliferation of videos and photos of black people killed by police in the United States and of Africans drowning in the Mediterranean during attempted migrations to Europe, the most common justification for sharing macabre imagery is that the images might spur an otherwise unfamiliar viewer into action, or at least into feeling. Whether that sentiment manifests as a condescending pity or a more full-throated empathy, the effort to enlighten unfamiliar readers takes precedence over the psychological response that these sorts of images elicit from more directly affected groups, including the families of the deceased.

These gaps in consideration emerge from a troubling history. In her 2016 book In the Wake: On Blackness and Being, the Tufts University professor Christina Sharpe argued that black people in America and around the world exist in a state of nonbeing, that the specter of slavery has rendered black pain and death fundamentally incomprehensible to the world: “Living in the wake means living the history and present of terror, from slavery to the present, as the ground of our everyday Black existence.”

In Sharpe’s analysis, black people do not easily earn sympathy, whether by dying in a plane crash or in an altercation with a police officer. Racist myths challenge the basic tenets of human compassion, even and especially in death. If black people are innately violent, if Africans live on an inherently backwards continent with fundamentally shoddy airlines, then their deaths are not tragedies. They are eventualities. They are facts, not stories.

But what might it look like to consider the immense loss of life each year at the hands of police as more than a statistic, to recount the life lived by each victim with deep attention to that person’s specific histories and particular quirks? How might the reporting on terrorist attacks and other tragedies that occur in Africa shift if considered outside the narrow framework with which Western outlets portray the continent? These are devastatingly simple questions. And many community-driven outlets have been answering them for years.

Shifting the tenor with which African stories, tragic or otherwise, are reported in Western media requires an acknowledgment of both African humanity and all the social forces that have conspired to erode it in the public consciousness. It demands accountability, not to Western audiences for whom proximity is the only shortcut to empathy—but to black victims and the readers who would most easily join their ranks.

Source

____________

Boing 747 Max 8 | የማርያም መቀነት የኢትዮጵያ አየር መንገድ ሞዴል አውሮፕላን የበረረበት ሰማይ ላይ

የመጀመሪያው ክፍል ላይ፤ የተከሰሰከው አውሮፕላናችን የሄደበትን መስመር (አረንጓዴ፣ ቢጫና ቀይ) በቀጥታ ይከታተለው የነበረው ዓለም አቀፋዊ ተቋም ቀርጾት ይታያል፤ ቀጥሎ የተከሰከሰው አውሮፕላን ናሙና ቦይንግ የተባለውና አምራቹ አሜሪካዊ ድርጅት እንደ ማስታወቂያ አድርጎ የለቀቀውን ቪዲዮ ያሳየናል። በዚህም አረንጓዴ፣ ቢጫና ቀዩ ቀለማችን በፀሃይዋ ዙሪያ ክብ ሠርቶ ይታያል።

እረፍት ተነሳን፤ ይህ አደጋ ብዙ ውስብስብ ነገሮችን የያዘ ነው፤ እንዲሁ በድንገት የተፈጸመ ነገር አይደለም። የሰላሳ አመስት አገር ፓስፖርት ያላቸው ሰዎች አርፈዋል (ነፍሳቸውን ይማርላቸው) – የሁሉም ሃገራት መሪዎች የሃዘን መግለጫ መልዕክት አስተላልፈዋል፤ ከ ፕሬዚደንት ዶናልድ ትራምፕ በቀር፤ ስምንት አሜሪካውያን ሞተዋል። ምክኒያቱ ምን ይሆን? ፕሬዚደንቱ የሚያውቁት ነገር ይኖር ይሆን? ያውም አውሮፕላኖችን አምራቹ የቦይንግ ድርጅት በአሜሪካ ኤኮኖሚ ከፍተኛ ሚና ይጫወታል፤ የኢትዮጵያ አየር መንገድም ለቦይንግ የረጅም ጊዜ ታማኝ ደምበኛ ነው።

በነገራችን ላይ፤ ዶ/ር አህመድ አሜሪካን ሲጎበኝ ፕሬዚደንት ትራምፕ አልተቀበሉትም ነበር።

የሚገርመው ዶ/ር አህመድ በዚህ አጋጣሚ “ጥልቅ የሆነ” የሃዘን መግለጫ ለማስተላለፍ ደቂቃ አልወሰደበትም፤ እንዲያውም ዜናውን የሠበረው እሱ ነው ማለት ይቻላል። የለገጣፎን ቅሌት፤ “አላውቅኩም፡ አልሰማሁም”፤ ኢንጅነር ስመኘው ሲገደል፡ “እንትና የሚባል ሰው ሞተ አሉ” አለ በቀዝቃዛ መንፈስ። በጂጂጋ በከርስቲያኖች ላይ የጭፍጨፋ ጂሃድ ሲካሄድ ሳምንት ቆይቶ ነበር የተነፈሰው።

__________________

ደብረዘይትን ቢሾፍቱ አሏት | አውሮፕላናችንም በሆራ ተከሰከሰ | የደም መስዋዕት ለዋቄዮ አላህ?

ዶ/ር አህመድን “ሂድ! በአውሮፕላን ብረር!” የሚሉት ይመስላል፤ በየሳምንቱ እዚያ እና እዚህ ይዞራል ። ባለፈው ሳምንት ብቻ ወደ አስመራና ኬኒያ በርሯል። ለማ ገገማም እንደዚሁ ወደ ሚነሶታ ሲበር የሚነሶታዋ ሙሊት ሶማሊት፡ ኢልሃን ኦማር፤ አሁን እንደ ሰማነው ከ ዶ/ር አህመድ ጋር ለመገናኘት ወደ ምድረ ኢትዮጵያ ወደ አስመራ አምርታ ነበር። በሳምንቱ፤ አውሮፕላናችን በሆራ የአጋንንት ተራራ ላይ ተከሰከሰ፤ ረዳት ፓይለቱ አህመድ ይባላል፤ ከሞቱቱም መካከል አንድ የሶማሌ ባለሥልጣን ይገኝበታል።

ግን ምናልባት ሆን ተብሎ የተፈጠረ አደጋ ከሆነ፡ የታሰበው ለማን ይሆን? (አውሮፕላኑን ከሩቋ አሜሪካ ፕሮግራም አድርጎ ማውረድ ይችላል)

1. ለዶ/ር አህመድ እና ለኢሳያስ አፈወርቂ?

2. ለ ዶ/ር አህመድ እና ለኬኒያው ፕሬዚደንት ኡሁሩ ኬኒያታ?

3. ለ ነገረኛዋ የሚነሶታ ሶማሊት ምክር ቤት አባል ኢልሃን ኦማር?

4. ሌላ የሚፈለግ ሰው?

የቀናቱ መዛባት ኮምፒውተሩን ፕሮግራም የማድረግ ስህተት ሊሆን ይችላል።

ለማንኛውም የአውሮፕላኑ፡ በተለይ በቢሾፍቱ፡ መከስከስ ለእኛ ትልቅ ምልክት ነው። አመጸኞች እግዚአብሔርን በጣም እያስቆጡ ነው… አሁን ወይ ቢሾፍቱንና አዳማን ወደ ቀድሞዎቹ ስሞቻቸው ቶሎ መቀየር አለባቸው፤ ወይ የእግዚአብሔርን ቁጣ ይቀምሳሉ። በዚህ ከቀጠሉ ኦሮሚያ የተባለው ክልል ወደፊት ጦርነት፣ ድርቅና በሽታ ክፉኛ ይናወጣል።

ወደ ናይሮቢ በማምራት ላይ የነበሩት የኢትዮጵያ አየር መንገድ አውሮፕላን ተሳፋሪዎች በተባበሩት መንግሥታት የአካባቢ ጥበቃ ስብሰባ ላይ ለመገኘት መሆኑን ስሰማ የለገጣፎ እናቶቻንን ለ ”ግሪን አካባቢ” ግንባታ በሚል ተልካሻ የማታለያ ምክኒያት እንዳፈናቀሏቸው ትዝ አለኝ።

ባለፈው ዓርብ “የሴቶች ቀን” — የአሜሪካ ኤምባሲ አሜሪካውያንን በመጭዎቹ ቀናት ወደ ቦሌ አውሮፕላን ማረፊያ እንዳይሄዱ ባስጠነቀቀበት ዕለት — “እግዚአብሔርም የራሱ የሆነ ልዩ አየር መንገድ አለው፤ በዚህም ኃይለኛ ምልክቶችን እያሳየን ነው!“ የሚል ዓረፍተ ነገር ጽፌ ነበር፦

ለአሜሪካ ውድቀት የተመረጠችው ሶማሊት | „ኦባማ መልከ መልካም የሆነ ፊት ያለው ገዳይ ነበር”

[መጽሐፈ ምሳሌ ምዕራፍ ፲፪፥፲፫፡፲፬]

“ክፉ ሰው በከንፈሩ ኃጢአት ይጠመዳል፤ ጻድቅ ግን ከመከራ ያመልጣል። የሰው ነፍስ ከአፉ ፍሬ መልካም ነገርን ትጠግባለች፥ ሰውም እንደ እጁ ሥራ ዋጋውን ይቀበላል።”

አዎ! ሶማሌዎች ለኢትዮጵያ ጠላቶች እንደ መቀሰፈት ሆነው የሚላኩ ባዮሎጂዊ መሳሪያዎች ናቸው።

ዋውው! ኦባማና እስማኤላውያኑ አጋሮቹ ፡ ልክ እንደ እነ ዶ/ር አህመድ፡ ይህችንም ሴት መልምሏታል በዬ ሰሞኑን ጽፌ ነበር፤ አልተሳሳትኩም፤ አሁን ድራማ እየሠሩ ነው፤ አስባበትም ሆና ሳታስብበት ይህን የተናገረቸው፤ እሰዬው እንኳንም አፏን ከፈተች፤ ለማ ገገማ እና ዶ/ር አመድም አፋቸውን ሳይወዱ እየከፈቱ ነው፤ ሁሉም ነገር ፍጥነቱ የሚያስገርም ነው፤ እርስበርስ አባላቸው አምላካችን ሆይ፤ አፋቸውን እንዲህ ሰፋ አድርገህ ክፈትልን። እግዚአብሔርን እያመሰገንን ይህን እውነታዊ ድራም እንከታተል…

ባለፈው ዓመት ልክ በዚህ “ሴቶች ቀን” ነበር ጀግኖቹ እህቶቻችን በኢትዮጵያ አየር መንገድ ወደ አርጀንቲና የበረረቱ፤ በዚህ ዕለት ነበር የቀድሞው የአሜሪካ የውጭ ጉዳይ ሚንስትር የኢትዮጵያን መንግስት ለመምረጥ ወደ አዲስ አበባ በርረው የነበሩት፤ በበነገታው ከሥልጣን ተሰናበቱ፤ ዘንድሮም እንዲሁ የኢትዮጵያው የውጭ ጉዳይ ሚንስትር ተነሱ….ሙሊት ሶማሊትም የኢትዮጵያን ምድር ረግጣ በተመለሰች ማግስት ያስቀበጣጥራታል… አጋጣሚ? አይመስለኝም፤ እግዚአብሔርም የራሱ የሆነ ልዩ አየር መንገድ አለው፤ በዚህም ኃይለኛ ምልክቶችን እያሳየን ነው!

_________

የኢትዮጵያ አየር መንገድ በዚህ መልክ ነው ተከስክሶ ሊሆን የሚችለው

በጣም ያሳዝናል፤ በሰንበት ዕለት እረፍት ነሳን። ኢትዮጵያ ውስጥ ይህን የመሰለ አስከፊ አደጋ በኢትዮጵያ አየር መንገድ ላይ ሲደረስ ለመጀመሪያ ጊዜ ነው – በሰባ ዓመስት ዓመት ታሪኩ። ረዳት ፓይለቱ አህመድ ይባላል፤ ዘመነ አህመድ እርግማን እና መጥፎ ዕድል በአገራችን ላይ እያመጣ ነው፤ ይህን በአጭር ጊዜ ውስጥ እያየን ነው።

____________

የሚገርም ነው | የኢትዮጵያ አየር መንገድ ሊከሰከስ ሰዓታት ሲቀሩት እኅተ ማርያም ይህን አስደናቂ ታሪኳን አጫውታን ነበር

እስከ መጨረሻው እንከታተላትና ከዛሬው አሳዛኝ አደጋ ጋር በማገናኘት ነገሮችን እንገምግም። በ እኔ በኩል በትይዩነት የታየኝ አንድ ትልቅ መንፈሳዊ የሆነ ክስተት አለ፤ በሚቀጥለው ቪዲዮ አቀርበዋለሁ።

____________

በተከሰከሰው የኢትዮጵያ አየር መንገድ አውሮፕላን ውስጥ የነበሩት መንገደኞች ዜግነት ዝርዝር | ነፍስ ይማር

የተዘመነ ዝርዝር፦

• + 32 ኬኒያውያን

• + 18 ካናዳውያን

• + 9 ኢትዮጵያውያን

• + 8 ቻይናውያን

• + 8 ጣልያኖች

• + 8 አሜሪካውያን

• + 7 ብሪታኒያውያን

• + 7 ፈረንሳውያን

• + 6 ግብጻውያን

• + 5 ጀርመናውያን

• + 4 የተባበሩት መንግሥታት ፓስፖርት ያላቸው

• + 4 ህንዳውያን

• + 4 ስሎቫካውያን (የብሔራዊ ፓርቲው ምክትል ሚስትና ሁለት ልጆች)

• + 3 ሩሲያውያን

• + 3 ስዊድናውያን

• + 2 ሞሮኳውያን

• + 2 ስፔንያውያን

• + 2 ፖላንዳውያን

• + 2 እስራኤላውያን

• + 2 ያልታወቁ

• + 1 ቤልጂማዊ

• + 1 ኡጋንዳዊ

• + 1 ሩዋንዳዊ

• + 1 የመናዊ

• + 1 ሰርብያዊ

• + 1 ኖርዊያዊ

• + 1 ሱዳናዊ

• + 1 ሶማሊያዊ (የሶማሌ ጠቅላይ ሚንስትር ረዳት)

• + 1 ጂቡቲያዊ

• + 1 ሳውዲያዊ

• + 1 ቶጓዊ

• + 1 ሞዛምቢካዊ

• + 1 አየርላንዳዊ

• + 1 ናይጀሪያዊ

• + 1 ኔፓላዊ

• + 1 ኢንዶኔዢያዊ

• + 1 ሞዛምቢካዊ

• + 1 ኖርዌያዊ

ነፍሳቸውን ይማርላቸው!

በሌላ በኩል በጣም የሚገርመው፤ ማን ወደ አገራችን/ አፍሪቃ እይገባ እንደሆነ የሚያሳየውን ይህን መረጃ ማየታችን ነው! የ35 ሃገራት ዜጎች፤ ቦሌ አውሮፕላን ማረፊያም የሚታይ ክስተት ነው፤ ይገርማል።

____________