ትክክለኛ ተዋሕዷውያን ለተዋሕዶ ልጆች በተለየ መልክ መልካም ያደርጋሉ | እነ ጋንኤል ክስረት ግን በጽዮናውያን ላይ ቦምብ ያስጥላሉ

👉 ገብርኤል 👉 ማርያም 👉 ኡራኤል 👉 ጊዮርጊስ 👉 ተክለ ሐይማኖት 👉 ዮሴፍ 😇 መድኃኔ ዓለም

✞ “ፍትሕ” እና “አብሮነት” ✞

❖❖❖[፩ኛ ወደ ጢሞቴዎስ ምዕራፍ ፭፥፰]❖❖❖

“ነገር ግን ለእርሱ ስለ ሆኑት ይልቁንም ስለ ቤተ ሰዎቹ የማያስብ ማንም ቢሆን፥ ሃይማኖትን የካደ ከማያምንም ሰው ይልቅ የሚከፋ ነው።”

❖❖❖[የዮሐንስ ራእይ ምዕራፍ ፫፥፲፮]❖❖❖

እንዲሁ ለብ ስላልህ በራድም ወይም ትኩስ ስላልሆንህ ከአፌ ልተፋህ ነው።

✞✞✞ መድኃኔ ዓለም ✞✞✞

✞ እንኳን ለፈጣሪያችን መድኃኔ ዓለም ኢየሱስ ክርስቶስ ዓመታዊ በዓል አደረሳችሁ፤ አደረሰን!✞

አዎ! መምህር ወንድማችን ያሉት ትክክል ነው፤ ብዙ ትሕትና፣ ፍቅር እና ይሉኝታ ተገቢ አይደለም፤ አደገኛም ነው። ጽዮናውያን ትሕትናን በማብዛታቸው ነው በሃይማኖት ወንድሞቻቸውና እኅቶቻቸው የሆኑትን ጨምሮ በሁሉም አካላት ዘንድ ይህን ያህል ክህደት፣ በደልና ስቃይ እየተፈጸመባቸው ያለው። በጣም የበዛ ትሕትና እና ፍቅር፤ ቅናትን፣ ምቀኝነትና ጥላቻን ያፈራል። ለሁሉም ነገር እኮ ጊዜ አለው እኮ፤ ሰይጣንን፤ “ባክህ ሂድ! ጥፋ !” ብሎ መቆጣት ተገቢ ነው፤ ጭፍሮቹን ወይ ከእርሱ ነፃ ማውጣት አሊያ ደግሞ አጥብቆ መምታት ተገቢ ነው።

ብዙዎች በሃይማኖት ከሚመሳሰሏቸው ጋር በማበርና አንድ ከመሆን ይልቅ ለጠላቶቻቸው ሲቆሙና ድጋፍ ሲሰጡ ይታያሉ። ይህ ትልቅ ስህተት ነው! የተዋሕዶ ልጅ ከሌሎች ማስቀደም ያለበት እንደርሱ ተዋሕዶ የሆኑትን ወገኖቹን ብሎም በተለየ መልክ መልካም አያያዝ ሊያደርግ የሚገባው ለመድኃኔ ዓለም ልጆች መሆን አለበት ፤ በተለይ በዚህ ከማይመስሉን ሁሉ መራቅ በሚገባን ዘመን። ማንነታቸውን ባለማወቅ ወይም እራሳቸውን በመጥላት፣ ወይም በምዕራቡ ለብ ለብ ለዘብተኝነት ስልተወሰዱና መሃል-ስፋሪያዊ ማንነት በመያዛቸው “ሁሉን አቃፊ” ለመሆን ሲወራጩ ይታያሉ። “ገለልተኝነት”፣ “ሚዛናዊነት” እና “ሁሉን አቃፊነት” ከላይ ቆንጆ የሚመስሉ ነገር ግን ውስጣቸው ከንቱ የሆኑና በዓላማ-የለሽኝነት ላይ የተመረኮዙና በስንፍና ቅመም የተከለሱ የለዘብተኛነት መገለጫ ከኮሮና የከፉ በሽታዎች ናቸው። አንድ ዜጋ ወይ ኢትዮጵያዊ ነው ወይም አይደለም ፥ ወይ ከተዋሕዶ ነው ወይም አይደለም ፥ ወይ ጥሩ ወይም መጥፎ ፥ ወይ በስትግራ ፣ ወይም በስተቀኝ ፥ ወይ በራድ ወይም ትኩስ ፣ ወይ ከእውነት ጋር ወይም ከሐስት ጋር ፥ ወይ ከበጉ ጋር ወይም ከፍየሎች ጋር ፥ ወይ ከመድኃኔ ዓለም ጋር ወይም ከዋቄዮ-አላህ/አዱኛ ፈይሳ ጋር።

አህዛብ የዋቄዮ-አላህ ልጆች ምንም እንኳን ፍቅረ-ቢሶችና ብቻቸውንም ሲቀሩ እርስበርስ የሚነካከሱ ግብዞች ቢሆኑም ቅሉ ለጋራ ግባቸው ሲሉ ግን እርስበርስ ሲተባበሩ ይታያሉ፤ ነገራቸው ሁሉ በጥላቻ ላይ የተመረኮዘ ቢሆንም ግን ለዓላማቸው ሲሉ በአንድነት ይቆማሉ። ዓላማቸው ኢትዮጵያን፣ ተዋሕዶ ባሕሏን፣ ቁንቋዋን እና ሃይማኖቷን ለማጥፋት ስለሆነ ኢትዮጵያና አምላኳ እስካሉ ድረስ ከዚህ ዓላማቸው ፎቀቅ አይሉም። ልክ እንደ ነቀርሳ፤ የሚመገበው ጤናማ ሕዋሳት እስካሉ ድረስ እነርሱን እይተመገበ ይስፋፋል፤ ጤናማው ህዋሳት ሲያልቅ ነቀርሳው እራሱን በልቶ ይጠፋል። አዎ! በእነርሱ ያለውን ማንነትና ምንነት ነው ገለባብጠው በማንጸባርቅና በጽዮናውያን ላይ በመለጠፍ (Projecting) ሲጨፈጭፏቸው የምናየው። ይህ ደግሞ ቀንደኛ የዋቄዮ-አላህ ባሪያዎች ባሕርይ ነው።

ጋላ-ኦሮሞዎች፤ “ኢትዮጵያ የመቶ ሰላሳ ዓመት ታሪክ ነው ያላት!” ሲሉን፤ “ጋላ-ኦሮሞዎች የፈጠሯት ደካማዋ፣ በዓለም ዘንድ የተዋረደችዋና ጋላ-ኦሮሞዎቹ እነ ምንሊክ የፈጠሯት ኢትዮጵያ ዘ-ስጋ ከተመሠረተች መቶ ሃምሳ ዓመቷ ነው!” ማለታቸው ነው እንጂ ሊያጠፏት የመጡትን ታሪካዊቷን አጋዚአዊቷን ኢትዮጵያን ማለታቸው አይደለም።

የዘመናችን ተዋሕዷውያን ተገቢ በሆነ መልክ እርስበርስ እንዳይተባበሩና የራሳቸው የሆነውን ነገር ሁሉ እንዳያስቀድሙ እንቅፋት የሆኑባቸው ነገሮች፦ ማንነታቸውን በሚገባ አለመገንዘባቸው፣ መድኃኔ ዓለም የሰጣቸውን ፀጋና በረከት ዋጋ ባለማወቃቸው፣ ሃገራቸውና ሃይማኖታቸው ያሰቀመጧቸውን ተልዕኮዎችና ዓላማዎች ባለመከተላቸው እንዲሁም የአምላካቸውንና የራሳቸውን ጠላት በብልጠት እንዲያውቁ ባለመፍቀዳቸው ብሎም ለመዋጋት ቁርጠኝነት ባለማሳየታቸው ነው።

እስኪ ይታየን፤ የዋቄዮ-አላህ ልጆች ፍቅር-አልባ በሆነ የጥላቻ መንፈስ ተነሳስተው ዲያብሎሳዊ አላማዎቻቸውን ሁሉ ለጊዜውም ቢሆን አንድ ባንድ በማሳካት ላይ ናቸው ፥ በሌላ በኩል፡ በፍቅር የተሞሉት የመድኃኔ ዓለም ልጆች ኃያሉን አምላካቸውን አጥብቀው በመያዝና ቅዱሳን ሠራዊቱንም ከጎናቸው በማሰለፍ እርስበርስ እየተሳሰቡና እየተደጋገፉ በአንድ ዓላማ ቢኖሩ ምን ያህል መሬት አንቀጥቅጥ ውጤት ሊያመጡ እንደሚችሉ። እስኪ እናስበው! አዎ! የመድኃኔ ዓለም ጠላት የሆኑት የዋቄዮ-አላህ ልጆች ፻፶/150 ዓመት አይደለም አንድ ቀን እንኳን አይቆዩም ነበር።

ላለፉት ጥቂት ዓመታት አንድ የታዘብኩት በጣም አስሳቢ ነገር፤ ቤተክርስቲያን + ቤተክህነት + አገልጋዮች በጎቻቸው የሆኑትን ምዕመናናቸውን ለፍትህና(Justice) አብሮነት (Solidarity) በአግባቡ፣ ተገቢና ስልታዊ በሆነ መልክ አለማስተማራቸውና አለማዘጋጀታቸው ነው። በግብጽ ኮፕት ክርስቲያን ወገኖቻችን በመሀመዳውያኑ ያኔ ሲሰቃዩ ቆራጥ የሆን አብሮነትን አሳይተናቸው ቢሆን ኖሮ ዛሬ አህዛብ ባልደፈሩንና ባልቀለዱብን ነበር። የቀደሙት አክሱማውያን ነገሥታት አባቶቻችን እኮ ለግብጽ ካሊፎች፤ “ዋ! ክርስቲያን ወንድሞቻችንና እኅቶቻችንን ትነኩ እና፤ እዚህ በእጃችን ያሉትን መሀመዳውያን ዱቄት ነው የምናደርጋቸው፤ የግዮንን ወንዝ ፍሰት እንገድበዋለን/እናዞረዋለን!” ብለው በመዛት የእስላማዊት ግብጽ መሪዎችን ያንበረክኩ ነበር።

❖ የአንድ ተዋሕዶ ክርስቲያን ጽዮናዊ መርሕ፤

“እስላምንና ጋላ-ኦሮሞን ወይ በእግርህ ሥር ረግጠህ በፍትህ ልትገዛቸው ይገባሃል ፥ አሊያ ግን ራስህ ላይ ወጥተው አንገትህን ይቆርጡሃል”

______________